Blog budowlany

Prywatny blog budowlany - porady dotyczące budowy domu, wykończenia wnętrz, projektowania i pielęgnacji ogrodu.

Hale stalowe wciąż pozytywnie zaskakują usługobiorców swoją niezawodnością, niskimi kosztami budowy oraz szerokim wachlarzem zastosowań w poszczególnych branżach. Niemal nieograniczone możliwości adaptacji przestrzeni użytkowej, zależne wyłącznie od potrzeb klientów, czynią hale stalowe nowoczesnymi nieruchomościami na miarę XXI wieku. Wieloletnie doświadczenie renomowanych firm budowlanych sprawia, iż tego rodzaju konstrukcje stają się coraz lepsze. Wysoki poziom wykonania jak również walory estetyczne zwróciły uwagę inwestorów niekoniecznie ściśle związanych z przemysłem. Otóż hale stalowe pełnią też funkcję obiektów sportowych bądź kulturalnych.

Hale stalowe zapewnią bezpieczną rozrywkę

Atlas Arena w Łodzi czy Ergo Arena na granicy Gdańska i Sopotu to hale stalowe zaprojektowane według najwyższych norm bezpieczeństwa. Połączenie sprawdzonych rozwiązań architektonicznych z lekką konstrukcją jak również trwałymi materiałami budowlanymi gwarantuje komfortowy udział w widowiskach sportowych oraz kulturalnych. Dlatego właśnie na takie hale stalowe decydują się kolejne instytucje z szeroko rozumianej branży rozrywkowej. Atrakcyjny wygląd, duża pojemność obiektu, a także pełne emocji imprezy przyciągają liczną publiczność. Dwa wymienione powyżej przykłady świetnie obrazują stwierdzenie, że hale stalowe są konstrukcjami światowej klasy.

Hale stalowe obsłużą każde duże wydarzenie

Od teraz hale stalowe powinny przestać być kojarzone wyłącznie z produkcją lub handlem. Nie da się ukryć sukcesów tych nieruchomości na wskazanych tu polach, lecz ten uniwersalny typ zabudowy podbił zróżnicowane strefy biznesu. Okazało się bowiem, iż hale stalowe obsłużą właściwie każde duże wydarzenie gromadzące wielotysięczną widownię. Koncerty, wystawy, albo rozgrywki sportowe nie stanowią w tym przypadku żadnego problemu. Mogą się odbyć bez zakłóceń, zgodnie z zaplanowanym wcześniej terminem, co czasami nie jest możliwe, gdy organizator chce przeprowadzić imprezę na otwartym terenie. W związku z ogromną liczbą zalet hale stalowe jeszcze długo nie znajdą sobie równych.

Zobacz też:
Rodzaje ogrodzeń
Hale - montaż - oferty budowlane

Wilgoć w domu może być dużym problemem, który dotyka przede wszystkim stare i nieocieplone domy, a także budynki w których mimo ocieplenia obecne są mostki termiczne powodujące miejscowe obniżenie temperatury ściany poniżej poziomu skraplania wody.

Dlaczego wilgoć w domu jest zjawiskiem niepożądanym? Wie o tym każdy, kto choć chwilę spędził w domu z problemem wilgoci. Wilgoć wchodzi na ściany i powoduje zniszczenie materiałów wykończenia wnętrz i gnicie mebli. Wilgoć powoduje, że dom śmierdzi stęchlizną, którą przesiąkają też nasze ubrania. Wilgoć sprzyja też rozwojowi pleśni i innych grzybów, które oprócz wpływu na wygląd wnętrza mogą też wpływać na zdrowie i samopoczucie domowników wywołując choroby i alergie. Dlatego walka z wilgocią w domu jest tak ważna.

Powody wilgoci na ścianach


Powodów wilgotnienia ścian w domu może być wiele.
  • Najczęstszą przyczyną pojawienia się wilgoci w starych domach jest brak odpowiedniego ocieplenia i izolacji ścian od niskich temperatur i warunków atmosferycznych na zewnątrz.
  • Powodem może być też zła izolacja fundamentów i wilgotnienie murów od ziemi.
  • Obecność wilgoci w nowych domach może być spowodowana błędami w wykonaniu i izolacji ścian czy fundamentów - tzw mostkami termicznymi lub też, co może niektórych dziwić, zbyt szczelnymi oknami, które przy braku wentylacji mechanicznej mogą powodować niedostateczne wentylowanie pomieszczeń i gromadzenie się wilgoci w miejscach, które są najzimniejsze (ściany).


Pozbywanie się wilgoci ze ścian


Wilgoć na ścianach w domuSposobów pozbywania się wilgoci jest tak wiele jak powodów jej powstawania. Najprostszym sposobem, który możemy sami wypróbować jest nagrzewanie pomieszczeń do temperatury 30-35 stopni i ich odpowiednia wentylacja. Do nagrzewania możemy wykorzystać grzejniki lub specjalne nagrzewnice. Są też metody osuszania przy użyciu mikrofal. Jednak na własną rękę raczej niewykonalne i dosyć drogie (kilkanaście tysięcy zł za cały dom). Po osuszeniu pomieszczeń warto usunąć przyczynę powstawania wilgoci - zastosować odpowiednią izolację i ocieplenie ścian od zewnątrz, co zapobiegnie przedostawaniu się wilgoci z powrotem do domu.

Zobacz też:
Osuszanie ścian
Jak pozbyć się wilgoci ze ścian
Osuszanie budynków - oferty
Usuwanie grzyba z pomieszczeń


Tradycja wykonywania szopek bożonarodzeniowych została zapoczątkowana w 1223 roku, w którym to św. Franciszek przedstawił we włoskiej miejscowości Greccio pierwszą scenkę. Z biegiem lat wygląd stajenek się zmieniał, ale nadal największą atrakcją dla zwiedzających są tzw. „żywe szopki”, gdzie w naturalnych wymiarach konstrukcji zabudowy znajdują się prawdziwe zwierzęta oraz przebrane osoby, odgrywające historię małego Jezusa, Mari, Józefa oraz trzech Króli, pasterzy, aniołów.

Najsłynniejszy konkurs w Polsce oceniający projekt i wykonanie szopek odbywa się w Krakowie. Szopki krakowskie przedstawiają smukłe budowle o charakterystycznych, strzelistych wieżach. Są najczęściej symetryczne z elementami zapożyczonymi ze słynnych zabytków miasta. Panuje pełna dowolność materiałów, z których powstają scenki: od kolorowej folii aluminiowej, kartonu, papieru i drewnianych elementów po artykuły spożywcze - precelki, paluszki, krakersy. W kunsztownych dziełach pojawiają się legendarne postacie: Lajkonik, Smok Wawelski, hejnalista, a nawet Pan Twardowski. Konkurs na Najpiękniejszą Szopkę Krakowską organizowany jest każdego roku, a nagrody przyznaje się w trzech kategoriach wiekowych: seniorów, młodzieżowe i dziecięce. Oceniane są szopki duże powyżej 120cm, średnie, małe oraz miniatury do 15cm. Oprócz punktowania prac pod względem nawiązania do tradycji, ważne są: dekoracje, kolorystyka, zastosowane lalki z elementami ruchomymi oraz najistotniejsze - architektura, nowatorstwo i estetyka. W skład jury konkursu wchodzą historycy, muzealnicy, etnografowie, plastycy. Każdy może wziąć udział w rywalizacji i zgłosić maksymalnie trzy własne prace. Tegoroczne nagrodzone szopki można zobaczyć w Pałacu Krzysztofory od 6 grudnia 2010 do 27 lutego 2011 roku.



Własnoręcznie wykonane szopki bożonarodzeniowe, w tym szopki krakowskie są wspaniałym przykładem łączenia pasji do majsterkowania, sporządzania i realizowania pomysłów, jak również zarażania swoim hobby rodzinę i bliskich. Pozwala także zapoczątkować tradycję corocznego tworzenia prawdziwych arcydzieł, widokiem których można dzielić się z innymi.

Zobacz też:
Konkurs Szopek Krakowskich

Kiedy planujemy zakup paneli, pojawia się trudny wybór co do ich koloru, faktury. Zasad zestawienia barw ścian, sufitu oraz podłogi jest tyle, ile indywidualnych gustów. Jedni wolą silniejsze kontrasty, inni uznają harmonię zbliżonych odcieni. Jakbyśmy jednak nie byli pewni swojego wyboru, warto zakupić kilka pojedynczych paneli, w celu przetestowania ich w domu. Może się okazać, że wspaniale wyglądający nam odcień nie będzie współgrał z kolorami wnętrza pokoju.

Gdy planujemy urządzić słoneczne, ciepłe pomieszczanie, dobrym rozwiązaniem są jasne panele. Znacznie łatwiej utrzymać je w czystości, także ewentualne rysy są mniej na nich widoczne w porównaniu z ciemnymi. Dlatego ciemniejsze warto zakupić lepszej jakości, aby dłużej wyglądały jak nowe. Intensywne, głębokie kolory paneli preferuje się w pokojach o białych ścianach i planowanych jasnym wyposażeniu. Ale to, czy wybierzemy kolor podłogi jaśniejszy czy ciemniejszy od ścian, zależy tylko i wyłącznie od naszych upodobań. Warto poeksperymentować z fakturami klepek, mozaik czy wyraźnych słoi. Aby nie pogubić się w dowolności wyboru, powinno się przestrzegać elementarnej zasady: przy łączeniu deseni wzory powinny mieć wspólny element: motyw, kolor lub styl.

Szukając odpowiadających nam paneli zwraca się uwagę na klasy ścieralności i używalności. Do pokoi o mniejszym natężeniu ruchu można zakupić panele klasy AC3, o dobrej odporności na ścieranie. Wielu fachowców poleca wyższą klasę AC4, a nawet AC5 o wiodącym przeznaczeniu do obiektów użyteczności publicznej. Aby chronić powierzchnię podłogi przed zarysowaniem, dobrze jest zabezpieczyć meble podkładkami z filcu np. gotowymi samoprzylepnymi.

Kiedy wybierzemy odpowiadające nam panele, nie zapominajmy o zakupie foli, podkładzie oraz listwach. Dobry efekt dźwiękochłonny i poziomujący mają maty z pianki o grubości 6mm. Jeśli chodzi o listwy, wybór kolorów jest znaczny i można z powodzeniem dopasować je do paneli. Ciekawą opcją stanowią listwy podłogowe o krawędziach wykonanych z elastycznej gumy, która idealnie przylega do powierzchni, zacierającej nawet spore nierówności. Kupując listwy warto dokładnie sprawdzić ich wygląd, może się zdarzyć, że partie teko samego rodzaju znacznie się różnią miedzy sobą kolorem a nawet wzorem. W mieszkaniu przy łączeniach takie niuanse są bardzo widoczne.

Zobacz też:
Wyrównywanie podłogi wylewką samopoziomującą
Parkiet czy panele?
Parkiety, panele - oferty usług

Jednym z dylematów na które natrafimy przy budowie domu jest wybór materiału na ścianki działowe. Jest to "problem" o tyle bardziej rozległy, że mamy do wyboru więcej materiałów niż w przypadku ścian nośnych. Możemy wybierać między cegłą pełną, dziurawką, pustakiem, betonem komórkowym czy płytami gipsowo kartonowymi. Każdy z tych materiałów ma swoje wady i zalety jeżeli chodzi o wytrzymałość, ciężar, izolację akustyczną, cenę, o tym poniżej.

Ścianki działowe z pustaków ceramicznych

Pustak ceramiczny to materiał często wybierany na ścianki w domach, które ściany nośne też mają z pustaka. Jest on wtedy jednak cieńszy niż na ścianach zewnętrznych. Zazwyczaj stosuje się pustaki o grubości 8,5 czy 12 cm, które później należy otynkować. Ścianki z pustaków ceramicznych są rozwiązaniem uniwersalnym - są bardziej wytrzymałe od płyt gipsowo kartonowych (można zawiesić coś cięższego - na przykład szafkę), lepiej też izolują hałas, są też lżejsze od cegieł pełnych, co jest istotne w przypadku ścianek działowych na poddaszu (strop musi wytrzymać obciążenia).

Cegła pełna

Ścianki działowe z pełnej cegły to rozwiązanie najlepsze z punktu widzenia wytrzymałości oraz izolacji akustycznej. Zazwyczaj stosuje się grubość 12 cm i warstwę tynku. Ścianki działowe z cegły mają niestety tą wadę, że są bardzo ciężkie, cięższe od pustaków, więc konieczne jest wzięcie pod uwagę dodatkowego obciążenia przy projektowaniu stropu. Stawianie ścianek z cegły jest też dość pracochłonne ze względu na niewielkie rozmiary materiału.

Beton komórkowy

Beton komórkowy to alternatywa dla pustaków ceramicznych. Ściany z BK są lżejsze od pustaka, łatwiej się je muruje (bo są duże ale lekkie), ale z drugiej strony gorzej tłumią hałas i są mniej wytrzymałe - trzeba uważać z wieszaniem cięższych przedmiotów czy szafek.

Płyty gipsowo kartonowe

Płyty gipsowo kartonowe stosuje się zazwyczaj do stawiania ścianek o mniejszych wymogach wytrzymałościowych (na przykład jako ściany garderób). Ciężko na nich zawiesić cokolwiek cięższego niż obraz. Jest też duże ryzyko uszkodzenia takiej ściany, na przykład przy przestawianiu mebli czy zabawach dzieci. Ściany g-k mają też gorsze właściwości izolacyjne, dlatego, jeżeli liczy się tłumienie hałasu, stosuje się jeszcze warstwę wełny mineralnej. Płyty gipsowo kartonowe są też dosyć drogie i trudne w transporcie i przechowywaniu.

Zobacz też:
Materiały konstrukcyjne - oferty
Jak zapobiegać pękaniu sufitu podwieszanego
Sufity podwieszane - rodzaje i zastosowanie

Podłoga przed położeniem paneli, parkietu czy płytek wymaga mniej lub bardziej pracochłonnego przygotowania. Zdarza się, że dopiero po zerwaniu starych płytek PCV, linoleum czy wykładziny zostają odsłonięte wyraźne pęknięcia oraz znaczne nierówności w podłodze. Nieraz nie ma sensu zbyt skrupulatnie dążyć do wypoziomowania powierzchni, ale większe zagłębienia koniecznie trzeba wypełnić. Zapobiegnie to odklejaniu i pękaniu położonych płytek oraz wypaczaniu paneli, parkietu. Skrajne nierówności mogą przyczynić się nawet do złamania paneli, dlatego przed ich położeniem należy wyrównać podłoże.

Wykonanie wylewki nie jest skomplikowanym zajęciem, ale wymaga czasu i nieraz trzeba się liczyć z dość dużym wydatkiem na zakup samopoziomującej wylewki. Jeśli planujemy samodzielnie wyrównać podłogę, pierwszym krokiem jest oczyszczenie podłoża z zanieczyszczeń oraz 2-3 krotne zagruntowanie emulsją gruntującą. Większe pęknięcia w podłodze warto wypełnić klejem epoksydowym. Preparat ten zapobiegnie ewentualnemu przeciekaniu wylewki samopoziomującej przez głębokie szczeliny w betonie.

Następnym etapem jest oznaczenie wysokości, do jakiej wylejemy podkład podłogowy. Jeżeli szczególnie zależy nam na wypoziomowaniu podłogi szukamy najwyższego punktu powierzchni na obwodzie pomieszczenia i od niego rozpoczynany rozprowadzanie wylewki. Natomiast gdy chcemy jedynie wypełnić większe zagłębienia, pokrywamy je bardziej centralnie.

Na opakowaniu wylewki znajdziemy informację, jaką grubość może mieć jej warstwa. Przy obliczaniu ilości potrzebnego materiału przydaje się przelicznik 15-20 kg zaprawy na 1 m2 jednocentymetrowej grubości. Suchą zaprawę wsypujemy do odmierzonej wody w przygotowanym, czystym pojemniku i mieszamy. Pomocna jest przy tym wiertarka elektryczna z mieszadłem do zapraw. Po uzyskaniu jednolitej konsystencji wylewamy ręcznie zaprawę z pojemnika. Wylewkę rozprowadzamy po powierzchni szerokimi pacami stalowymi lub gumowymi. Można do tego wykorzystać także inne płaskie narzędzia. Staramy się wylewać zaprawę w sposób w miarę ciągły, aby kolejne porcje mogły się połączyć przed związaniem. Jeśli w masie znajdą się pęcherzyki powietrza, usuwamy je przesuwając po powierzchni kolczystym wałkiem lub szczotą o gruby, plastikowym włosiu. Zbyt szybkie wysychanie wylewki niesie ze sobą ryzyko pęknięć, dlatego dobrze jest chronić podłoże przed intensywnym nasłonecznieniem czy przeciągami. W niekorzystnych warunkach przydatne będzie zabezpieczenie folią.

Po naniesieniu samopoziomującej wylewki należy odczekać minimum 24 godziny przed rozpoczęciem układania płytek. W przypadku paneli i parkietu czas potrzebny do wyschnięcia powinien być jeszcze dłuższy, czyli około kilku dni.

Certyfikat energetyczny (lub świadectwo charakterystyki energetycznej) budynku to dokument określający energooszczędność domu lub mieszkania od strony ogrzewania. Głównym elementem certyfikatu jest wartość wskaźnika oceny charakterystyki energetycznej budynku, oznaczony parametrem E. Określa on ile energii potrzeba na ogrzanie metra kwadratowego domu w ciągu roku i przedstawiany jest w formie wykresu, który pokazuje porównanie wartości parametru E z wymogami norm WT2008.

Konieczność posiadania certyfikatów energetycznych dla domów i mieszkań weszła w życie w 2009 roku. Ale dotyczy tylko sytuacji zmiany właściciela nieruchomości lub oddania do użytkowania nowego domu. Certyfikat energetyczny wykonuje uprawniony audytor. Koszt wykonania takiego świadectwa waha się od 500 do 1500 zł.

Certyfikat energetyczny domu jednorodzinnego

Do czego służy certyfikat energetyczny budynku?

Mimo, że świadectwo energetyczne pokazuje parametr E w porównaniu z normami, to jednak zachowanie tych norm nie jest wymagane i nie spełnienie tych wymogów nie podlega żadnym karom. Głównym celem certyfikatów energetycznych budynków jest uświadomienie ludziom faktu istnienia energochłonności budynku i nakłonienia inwestorów czy właścicieli domów do planowania lepszej izolacji. Świadectwo energetyczne ma głównie znaczenie w przypadku sprzedaży domu. Sprzedający musi pokazać potencjalnym kupcom wysokość wskaźnika oceny charakterystyki energetycznej, co może być argumentem do ustalania ceny. Może być też argumentem do wyboru innego domu, bardziej energooszczędnego.

Ponadto, znając wskaźnik E i koszt wytworzenia 1kWh ciepła przy danym systemie ogrzewania, możemy obliczyć średni roczny koszt ogrzewania domu. Co znów może być argumentem przy kupnie domu lub po prostu informacją na temat przyszłych kosztów.

Zobacz też:
Jak działa centralne ogrzewanie
Świadectwa energetyczne - oferty

http://blog-ekologiczny.blogspot.com/2010/12/co-to-jest-swiadectwo-charakterystyki.html
Na czym polega dom pasywny
http://www.spytajfachowca.pl/pytanie/176/Ile-kosztuje-swiadectwo-charakterystyki-energetycznej-dla-domu-jednorodzinnego/

Współczynnik przenikalności cieplnej, oznaczany literą U, to parametr cechujący przegrody budynku czy materiały izolacyjne określający ile ciepła przenika przez daną przegrodę. Wartość parametru podaje się w Watach na metr kwadratowy razy Kelwin. Parametr U o wartości 1 W/(m2*K) oznacza, że przez każdy metr kwadratowy przegrody w ciągu sekundy przedostaje się 1 Wat energii jeżeli różnica między temperaturą z jednej i drugiej strony wynosi 1 stopień Kelwina (czy Celsjusza).

Współczynnik przenikania ciepła podaje się przy określaniu izolacyjności ścian, okien, dachu i czasem podłóg. Poniżej znajdują się średnie wartości parametru dla różnych przegród.

Ściany zewnętrzne

Dla ścian zewnętrznych współczynnik przenikania ciepła powinien być mniejszy niż 0,3 W/(m2*K). To kryterium spełnia większość ścian dwuwarstwowych. Na przykład pustak ceramiczny 25 cm + styropian 12 cm ma współczynnik przenikania ciepła 0,29 W/(m2*K).

Okna

W przypadku okien współczynnik przenikania ciepła jest średnią ważoną parametrów dla szyb, ram i mostków termicznych między szybą i ramą. Dla szyb podwójnych z izolacją gazową parametr ten wynosi od 2,5 do 3 W/(m2*K). Ramy okienne mają współczynnik przenikania ciepła około 2 W/(m2*K). Okna dla domu pasywnego mają ten parametr dużo niższy. Szyba zawiera wtedy dodatkową warstwę folii, co obniża współczynnik poniżej 1,5 W/(m2*K). Ramy takich okien, dzięki dodatkowym warstwom mają parametr U zbliżony do 1.

Dach

Według polskich norm współczynnik przenikania ciepła dla dachu nie może przekraczać 0,3 W/(m2*K). Obliczając całkowity parametr dla dachu bierzemy pod uwagę izolację oraz belki w podobny sposób jak dla okien. Komplikacje mogą pojawić się, gdy izolacja będzie nachodzić na belki, wtedy obliczanie U lepiej zostawić fachowcom.

Zobacz też:
Współczynnik przenikania ciepła dla ścian
Współczynnik przenikania ciepła dla okien
Współczynnik przenikania ciepła dla dachu
Na czym polega dom pasywny

Sufity podwieszane znajdują wiele zastosowań, a ich istotną zaletą jest możliwość zakrycia nierównego sufitu zwłaszcza na łączeniach płyt betonowych w blokach. Jeśli decydujemy się własnoręcznie zamontować płyty kartonowo - gipsowe, warto przybliżyć etapy postępowania, aby uniknąć późniejszych pęknięć na ich łączeniach.

Samo układanie płyt na zakładkę na wcześniej przywierconych i wypoziomowanych metalowych profilach nie zapobiegnie powstaniu nieeleganckich szczelin. W miejscu styku powinno być wcześniej wykonane fazowanie krawędzi obu płyt, jeśli nie mają fabrycznego spłaszczenia. Do fazowania przydatny jest strug lub pilnik zdzierak. Przy braku tych urządzeń można posiłkować się nożem. Fazowanie pozwala uzyskać odpowiednie połączenie podczas wypełniania spoin masą szpachlową Uniflott. Po nałożeniu pierwszej warstwy i lekkim stwardnieniu stosuje się taśmę spoinową. Siatkę nałożoną na całej długości przylegających do siebie płyt pokrywa się kolejną warstwą masy szpachlowej. Po jej związaniu szlifuje packą z siatką lub papierem drobnoziarnistym i powtarza cały zabieg z bardziej rozrzedzoną mieszaniną. Do wypełniania spoin w sufitach podwieszanych lepiej nie używać zwykłej gładzi gipsowej, gdyż ma tendencje do pękania przy drobnych ruchach płyt. Masą gipsową możemy natomiast szpachlować wgłębienia po wkręconych śrubach mocujących płyty do stelażu. Najłatwiej mocować płyty przy użyciu wkrętarki szybkoobrotowej z ogranicznikiem, który zapobiega zbyt głębokiemu ulokowaniu śrub i powstaniu większych ubytków w płycie. Do płyt kartonowo - gipsowych o standardowej grubości 12,5mm stosuje się czarne (fosforowane) śruby szybkiego montażu, rozmieszczone co 20-25cm wzdłuż profilu oraz w miejscach metalowych łat.

Należy zaznaczyć, że wkręcanie śrub zbyt blisko krawędzi płyt może powodować drobne pęknięcia, a nadmierne szlifowanie uszkadzać ich wierzchnią warstwę. Warto też wspomnieć, iż wyliczając ilość farby potrzebnej do pomalowania płyt kartonowo - gipsowych, trzeba wziąć poprawkę na ich wzmożoną chłonność i większe zapotrzebowanie do jednolitego pokrycia.

Zobacz też:
O czym pamiętać przy montowaniu sufitów podwieszanych
Sufity powieszane - usługi
Zastosowanie sufitów podwieszanych
Jak samemu zrobić sufity podwieszane?

Ogród zimowy mimo swojej nazwy rzadko kiedy pełni funkcję jedynie typowego ogrodu. Często przekształcany jest w miejsce gier i zabaw, jadalnię, barek, salon, a nawet w biuro. Może stanowić oddzielne pomieszczenie albo będąc połączony z domem tworzyć dodatkowy pokój, przedsionek.

Ogród zimowy bez względu na rodzaj materiału, z którego jest wykonany musi posiadać lekki, stabilny stelaż konstrukcji wykonany często ze szkieletu aluminiowego. Aby uszczelnić połączenia między ścianą domu, a sianami ogrodu, stosuje się elastyczne oraz wytrzymałe taśmy polipropylenowe, natomiast ubytki wypełnia uszczelniaczem hybrydowym. Sam montaż ogrodu z gotowych elementów nie zajmuje wiele czasu, ale lepiej powierzyć jego budowę profesjonalnej i sprawdzonej firmie. Popularnym rozwiązaniem jest zamówienie ogrodu z łatwo czyszczących się ram PCV, rzadziej z drewna. Fundament, warto przygotować podobnie jak fundamentu domu o zbliżonej głębokość.

Jeśli decydujemy się na własny ogród zimowy, musimy przemyśleć kwestię ogrzewania. Najwygodniej zamontować instalację ogrzewania podłogowego. Pozwala ona uzyskać swobodę aranżacji wnętrza, nie zaburzając widoku przeszklonych ścian. Jeśli ogród będzie znajdował się na południowej stronie domu, można zainwestować w lepszą wentylację lub zasłony czy rolety.

Zobacz też:
Ogrody zimowe
Zalety i wady ogrzewania podłogowego